Het eerste half jaar voelde als een enorme mijlpaal. De 222 dagen-grens deelde ik op Instagram en nu tik ik bijna de acht maanden aan. Nog een zomer en dan is het eerste alcoholvrije jaar rond. De eerste van velen, denk ik nu.
Mega trots is hoe ik me vooral voel. Ik ben niet eens snel trots op mezelf, vind vaak dat dingen beter kunnen of vanzelfsprekend zijn, maar nu ben ik echt zo trots als een pauw. Want stoppen met het drinken van alcohol, puur om jezelf beter te voelen, blijkt echt wel verdomd lastig in een maatschappij die continu draait om drank (en in Amsterdam helaas ook drugs). Ook ik heb wel eens getwijfeld: zal ik er ééntje doen?
‘Gewoon doen’
In het begin vertelde ik nog vaak: ik ben even gestopt met drinken en ging mezelf vervolgens verontschuldigen. Veel mensen vonden het interessant, inspirerend of goed voor mij. Er waren ook reacties als ‘saai’, ‘waarom in g*dsnaam’. En veel meer dan ik had verwacht: ik zou het ook wel willen, maar denk niet dat ik het kan. Of weet niet hoe. Mijn antwoord is dan steevast: gewoon beginnen.
Klinkt simpel, want je moet het wel echt wíllen. We kennen veel feestdagen in onze maatschappij en onze vrije tijd richten we – in ieder geval in mijn bubbel – ook graag in als een feestje. Wat dat feestje is, is voor iedereen anders. Of het nou een borrelplank op zaterdagmiddag is, een festival of een technofeest tot diep in de nacht: een drankje erbij is normaal.
Zwanger?
Hoewel iedereen wel weet dat ons gezin compleet is met z’n 5’en kreeg ik toch wel heel erg vaak de vraag of ik toch niet gewoon zwanger was.
Niet zwanger, maar oprecht zowel mentaal als fysiek heb ik me nog nooit zo goed gevoeld. Stoppen met alcohol leidt ook tot andere gezonde keuzes. Alles is bij mij 100% terug te leiden naar mijn alcoholstop. Ik voel me fit, heb mijn ideale gewicht, wakker, helder en ben absoluut een leukere moeder dan toen ik nog dronk. Ook al was het niet veel.
En dan dat ochtendmens dat in mij is ontwaakt: een voordeel dat ik vooraf niet had kunnen bedenken, maar katervrije ochtenden zijn echt goud. Als ‘vroeger’ iemand voorstelde om ’s ochtends langs te komen of af te spreken, dacht ik dat ze gék waren geworden. Wie spreekt er nou zo vroeg af op je vrije dag?! Nu snap ik die mensen opeens en ruil ik er dolgraag een deel van de avond voor in.
Ode aan de columns van Esmee Langereis
In Het Parool prijst voormalig wijnjournalist Esmee Langereis elke week alcoholvrije alternatieven aan. En elke week is haar column spot on. Alsof ze mijn gedachten kan lezen. Great sober minds think alike. Ik woon zelf recht achter de alcoholvrije slijter World of Nix op de Westerstraat, waardoor het me wel heel makkelijk wordt gemaakt om wekelijks wat nieuws te proberen.
Ook Esmee heeft het over de wonderen in de ochtend. Die helemaal niet nuttig hoeven te zijn, maar wel ten koste gaan van de avond. Ik heb in ieder geval geen zin om uren tegen dubbele tongen aan te kijken. Hoewel ik etentjes en natafelen nog even gezellig vind en bovendien het eten beter proef door mezelf niet te verdoven. Op een gegeven moment is de koek wel op en dat is vaak voor middernacht.
De balans:
Kortom: acht maanden sober, ik kan het iedereen aanraden. Niet altijd makkelijk, je komt jezelf ook echt tegen of je nu wil of niet (cliché, i know), maar het is het zó waard. Het is voor mij nu een nieuwe default levensstijl die ik niet meer kwijt wil.
3 gedachten over “8 maanden alcoholvrij: de balans opgemaakt”