7.13 uur. Het is zaterdagochtend en ik zit- met koffie, dat wel – achter mijn laptop. En ik vind het heerlijk. Wie ben ik? Nou, ik ben een ochtendmens geworden. Absoluut het laatste wat ik had verwacht en 100 procent te linken aan een alcoholvrij leven.
Ik vond mezelf altijd geen van beiden. Te moe, slaperig en duf om voor 10’en mijn bed uit te komen in het weekend. ’s Avonds uitgeteld voor 23 uur. Al ging ik veel uit, buiten de stapnachten was ik geen nachtvlinder te noemen. Ik ken mensen die ’s avonds opeens barsten van de creativiteit en energie. Dat herken ik niet, mij niet bellen dus.
Tijd cadeau
Vroeg opstaan en nooit meer uitslapen, dat was precies waar ik het meest tegenop zag toen ik zwanger was van mijn eerste kind. En dat bleek ook vreselijk. Drie jaar aan slechte slaap is niet in de koude kleren gaan zitten. Inmiddels vind ik de ochtend een cadeau: zeeën aan tijd die ik eerst weggooide. Niet dat ik nu om 5 uur opsta, ik weet niet of ik daar ooit ga komen, maar 7 uur is nu de norm die gezet wordt door mijn twee kleuters van 3 en 4 jaar oud. En daar kan ik prima mee leven. Een blog schrijven, sporten, koken voor die avond; ik loop nooit meer achter de feiten aan. En soms luier ik op vrije dagen lekker tot 9 uur in huis met een tijdschrift of een boek en de koters die tegen mij aan liggen en tv kijken, of een spelletje spelen. Het hoeft niet altijd nuttig te zijn.
Op werkdagen sta ik zelfs eerder op, zodat ik gedoucht ben voordat de rest van het huis ontwaakt. Echt, wie ben ik?!
Alcoholvrije Koningsdag voor de deur
Deze week bereikte ik de nieuwe mijlpaal van 200 dagen alcoholvrij, sober, nuchter. Even daarvoor was het eerste halfjaar aangetikt en hoewel ik echt wel pittige momenten heb gehad, voelt dit als ultieme selfcare, het beste cadeau aan mezelf en de beste stap in járen. Nog steeds ben ik niet voor altijd gestopt, maar voor nu. Dat maakt het lichter. En ik vind het bovendien zonde om op te geven wat ik heb bereikt. Dat is geen feestje waard. De eerste grote feestdagen overwinningen zijn binnen: nuchter kerst, oud en nieuw, carnaval (!), een bruiloft en op moment van schrijven staan Koningsnacht en -dag voor de deur. Het leven is ook zonder alcohol een feest. Dat heb ik in de afgelopen 200 dagen wel geleerd.
Het ochtendmens is wakkergemaakt
Ik was altijd jaloers op mensen voor wie het doodnormaal was om voor het krieken van de dag uit bed te springen en aan de dag te beginnen. Ik benijdde ochtendmensen. Wat deden zij wat ik niet deed? Welk gen miste ik of kon ik er zelf wat aan doen? Daar ben ik nog steeds niet achter, want er zijn genoeg mensen die alcohol drinken én fris naast hun bed staan. Ik ben daar niet een van. Het laten staan van alcohol heeft het ochtendmens in mij wakkergemaakt. Halleluja. Het enige waar ik nog aan moet werken is op tijd naar bed gaan. Want de winst, die zit in de avond zeggen ze.